مشکلات رایج نماهای کرتین وال

با توجه به ساختار کرتین وال و این واقعیت که تعدادی از مواد متنوع را با هم ترکیب می کند، اتصال آن به سازه اصلی ساختمان با ابعاد بسیار بزرگتر از خود، مقاومت در برابر تمام بارهای وارده و انتقال آن به سازه های نگهدارنده اصلی و اینکه می تواند کرنش ها و جابجایی های سازه باربر اصلی را حفظ کند، واضح است که تعدادی از مشکلات و انواع آسیب های احتمالی مشخصه دیوارهای پرده در کاربردها وجود دارد. در کاربردهای عملی، رایج ترین آسیب ها و مشکلات عبارتند از: نفوذ آب به دلیل آب بندی ناکافی، تراکم و مه آلود شدن به دلیل مهندسی ناکافی پل های حرارتی، سر و صدای زیاد به دلیل عایق صوتی ناکافی، تابش خیره کننده به دلیل کنترل ناکافی نور، شکستن شیشه به دلیل انتخاب ناکافی، ضربه با مقاومت کم، در نتیجه جابجایی ناهمگام سازه اصلی و نما، فروریختن قسمت‌هایی از نما به دلیل اتصالات نامناسب یا در اثر آسیب دیدن قسمت‌هایی از کرتین وال، خوردگی در اثر حفاظت ناکافی و غیره. مشکلات دقیق و به راحتی قابل تشخیص، برای طراحی و ساخت کرتین وال ها و برهم کنش یاتاقان اصلی و سازه نما باید به جنبه های خاصی مربوط به علل پیدایش آسیب های ذکر شده قبل توجه کرد. به ویژه ظهور قاب های شکل پذیر و اسکلتی باعث افزایش جابجایی و جابجایی سازه و عناصر آن در مقایسه با سیستم های بنایی باربر شناخته شده تا آن زمان شده است. جابجایی های مشخصه کرتین وال را می توان به سه گروه دسته بندی کرد: جابجایی های عمودی، جابجایی های جانبی در صفحه دیوار نما و جابجایی های جانبی عمود بر دیوار نما. در ساختمان‌های کرتین وال معاصر که فاصله بین عناصر باربر افزایش یافته است، پیامد آن افزایش قابل توجهی از انحراف است که باید توسط ساختار نما حفظ شود. حداکثر مقادیر انحرافات مجاز دهانه ها در بسیاری از مقررات ارائه شده است و مقادیر توصیه شده مشابه هستند. هنگامی که یک دیوار پرده ای نتواند جابجایی های ساختار اصلی را حفظ کند، یکپارچگی نما به خطر می افتد. آسیب می تواند اشکال و درجات مختلفی داشته باشد، از آسیب صرفاً زیبایی شناختی گرفته تا ترک خوردن شیشه و شکست عناصر نگهدارنده نما و اتصالات آنها. به دلیل جابجایی های جانبی ناشی از نیروهای افقی، پانل های پرکننده اغلب به ویژه در گوشه های ساختمان ها با هم برخورد می کنند و آسیب می بینند و در نتیجه گوشه های پانل های پرکننده شکسته می شوند، ترک می خورند یا به طور کامل فرو می ریزند. لازم به ذکر است که در مورد دیوارهای پرده شیشه ای، شیشه رایج ترین ماده پرکننده است و شکننده است، بنابراین به عنوان سازه اصلی نگهدارنده نمی تواند انحرافات بالایی را حفظ کند و در جایی که خرابی ناگهانی ایجاد می شود. به ویژه در برابر چنین جابجایی، گوشه های ساختمان که در آن شیشه بدون قاب نگهدارنده به هم متصل شده اند آسیب پذیر هستند. به این دلایل، اگر جابجایی های سیستم تکیه گاه اولیه ساختمان با جابجایی هایی که کرتین وال می تواند تحمل کند، هماهنگ نباشد، آسیب رخ می دهد. بنابراین، در مرحله طراحی، زمانی که جابجایی های سیستم تکیه گاه اصلی ساختمان مشخص است، مرحله زیر باید به تحلیل کرتین وال با توجه به تمامی ضربه هایی که در معرض آن قرار می گیرد، باشد.